Co-schappen op Bali

He lieve allemaal, hehe eindelijk mijn eerste teken van leven. Maar heb nogal hectische week achter de rug en te weinig tijd en woorden om alles te beschrijven. Zoveel indrukken en nieuwe dingen, maar al helemaal gewend zodat het lijkt of ik hier al weken ben.
Op het vliegveld warm onthaal van Naomi en twee Balinese studenten met spandoeken en al, meteen een nieuwe garderobe aangeschaft zodat ik netjes bij de Dean en de Director kon verschijnen, incl. gelakte nagels.Hihi. In Sanur was al een bedje voor mij opgemaakt in een schattige homestay 2 min. van het strand! Eerste dagen behoorlijke jetlag en hoop geregel, formulieren, stempels en hoge pieten bezoeken.Gelukkig vielen mijn paar woorden Indonesisch in de smaak.'s Avonds eten op de locale pasar malam.Slechts een nacht de wc van binnen bekeken. 's Ochtends samen met Naomi op de fiets naar het ziekenhuis, heerlijk met zonsopgang door het ochtendleven van Denpasar, tussen de tempeltjes waar ze bloemen offeren (met koekjes en maggie), marktjes, schoolkinderen en sawas.
Het duurde even maar inmiddels redelijk goed bekend met de verkeersregels: afsnijden moet, graag zo aprubt mogelijk stoppen, stel je verdekt op in een steegje en schiet met macht 100 van links de weg op (dit is een favoriet), en hoe meer mensen op een motorbike hoe beter. Vergeet ook vooral niet je witte jas bij je te hebben als je aangehouden wordt door de politie.
Zo crossen we met fiets of motorbike door Denpasar of naar Kuta om te surfen, strandjes ontdekken, tempels bekijken (om daar door aapjes belaagd te worden!), zwemmen in reuze golven om daarna een halfuur naar je bikini te zoeken.
De eerste week in het ziekenhuis was geweldig, het is allemaal redelijk goed georganiseert en de studenten en doktoren zijn super vriendelijk. De Balinesen kennen een gastvrijheid waar wij in Nl geen kaas van gegeten hebben. In het vliegtuig al 3 telefoonnummers en adressen verzameld en ook de studenten zijn erg behulpzaam en nodigen je overal uit. Al ingevoerd in Idols Asia, in traditionele kleding meegevoerd naar ceremoniele crematie, excursie naar lepraziekenhuisje in het binnenland (opgezet door Nederlanders). Eten bij balinese familie, met je rechterhand, veel smakken en boeren en vooral je bord niet leegeten, want dan krijg je nog een kip! Op de poli dermatologie al heel wat voorbij zien komen, veel schilfers, lepra en etterende wonden.Eigen co-kamer waar we de hele ochtend rondhangen, pt zien en ginnegappen. Soms lijkt eten belangrijker dan patienten. Ze zijn gek op stroopwafels en vinden het bijzonder grappig mij groene pepers te voeren, ik moet alles proeven. Verder veel zelfwerkzaamheid, onder een 'druiper' houd je gewoon een glaasje, even kleuren en onder de microscoop, de patiente rekenen ter plekke af. Verder zijn prednison en doorzichtig plakband populair. De patienten vinden alles best.
Mail wordt nu veel te lang. Met jullie ook alles goed? Wil de zomer eindelijk eens doorzetten? Verder willen jullie natuurlijk foto's zien, maar deze ontzettende heeft het verkeerde USB kabeltje meegenomen, hopelijk vind ik er hier snel eentje die past. Heel veel liefs en xxx, Carolien

PS Bali telefoon voor sms 00628133858007 (ontvangt goed, verzend slecht)